Ciekawostką jest, że gdy w łowisku łowione są duże karpie, to amur chętnie żeruje na karpiowej zanęcie. Mimo to, złowienie dużego amura wcale nie jest łatwe.
Wprawdzie żeruje na obfitej i pożywnej zanęcie dla karpia, ale wiedzie inny tryb życia. Żeruje w miejscach płytkich, gdzie ma dostęp do obfitej roślinności. Tutaj łatwo go można obserwować, gdyż tworzy małe stada i w przerwach żerowania pływa tuż pod powierzchnią wody. Jest to widowiskowe, ale ryby są niezmiernie płochliwe i wtedy wędkarz nie ma szans na złowienie choćby jednej sztuki.
Bardzo duże amury, o rekordowej wadze, można dostrzec z oddalenia, gdy suną, wybrzuszając powierzchniową warstwę wody – tworzy się wtedy, widoczny z daleka, przesuwający się garb wody.
Duże ryby można złowić o każdej porze doby, natomiast na mniejsze, łowione wędką spławikową, lepiej będzie zasadzić się w dzień. Dość łatwo je wtedy zanęcić nad twarde dno, które ułatwia wędkowanie. Łowienie w pobliżu gąszczu roślin jest niebezpieczne, bo zacięta ryba potrafi wbić się w nie i wtedy wędkarz jest bezsilny.
Jako ciekawostkę dotyczącą łowienia amura można przytoczyć następującą opowieść. Po wprowadzeniu tej ryby do naszych wód przez długi czas nie wolno jej było łowić. Gdy już zezwolono, to nastąpiła konsternacja: nikt z zainteresowanych nie wiedział, na co łowić rybę, która odżywia się tylko roślinnością. Przyjmuje się, że pierwszą rybę złowiono na pęczak, kolejne padały ofiarami eksperymentów z przynętami, takimi jak: świeży pomidor, truskawka, surowa marchewka, rzodkiewka, surowy ziemniak, a wreszcie śliwka węgierka z kompotu, na którą połakomił się amur o wadze 24 kg.
Ryba jest ostrożna i płochliwa. Chcąc łowić duże sztuki należy nastawić się na intensywne nęcenie i zarzucanie lub wywożenie zestawu na odległość nawet 80 m. Ciepły letni wieczór daje najwięcej brań dużych ryb. A jednak w roli przyłowu (podczas łowienia karpia) amury biorą nawet chłodną jesienią. Zimą ustają brania – ryba nie żeruje.
Walka amura z wędkarzem jest emocjonująca, ryba jest nieustępliwa i męczy go długimi odjazdami. Nierzadko zdarza się branie w rzece na przynętę spinningową, tutaj w ucieczce rybie pomaga silny nurt. Walkę z 15 kilogramowym amurem przyrównuje się do, walki z 20 kilogramowym sumem.
Gdzie znaleźć amura?
A. Strefa brzegu z roślinami. Amur szuka żerowiska z roślinami, w tym celu penetruje całą szerokość rzeki, dopiero po odnalezieniu trzyma się stałych miejsc. Nad brzegiem należy przemieszczać się dyskretnie, podążając w kierunku skupiska roślin, gdzie mogą przebywać amury. W wielu rzekach zajmują one małą powierzchnię, więc dla zatrzymania ryby przy roślinach warto nęcić.
B. Przykosa. Przyciąga ryby strefą bardzo spokojnej wody. W tej części rzeki nie ma roślin do pożarcia. Głodny amur nierzadko szuka tutaj jakiegokolwiek pożywienia na dnie. Jednakże częściej wpływa na odpoczynek. Jest wtedy bardzo czujny i płochliwy, więc należy zachować duży dystans do ryby. Najczęściej można go spotkać w porze południowej, pływającego w grupie. Ryby można wypatrzyć przez lornetkę, stając na małym wzniesieniu.
C. Strefa ciepłej wody. Przyciąga amura niczym magnes. Ryba znajduje tutaj wyższą temperaturę niż w rzece. W tej strefie nierzadko lepiej rozwijają się rośliny będące jego pokarmem. Jeśli brakuje roślin, to amur czerpie pożywienie z zanęt wędkarskich, ponieważ w ciepłych kanałach wędkuje bardzo dużo wędkarzy. Bogata fauna denna także dostarcza amurowi cennego pożywienia.
D. Starorzecze. Jest atrakcyjnym siedliskiem dla amura, głównie z powodu bogactwa flory i fauny. W bardzo dużym i głębokim starorzeczu amury pozostają nawet na zimę. Należy zachować ostrożność i używać wędki z małym obciążeniem, ponieważ ryba jest bardzo czujna i łatwo ją spłoszyć. Dobrą porą na łowienie jest ciepły wieczór i pierwsze godziny ciepłej nocy. Hol większej ryby jest bardzo trudny.
E. Łąka podwodna. Amury w tym miejscu nie cierpią na brak pożywienia i przebierają w przynętach, stają się wybredne i kapryśne. Żerują w różnych miejscach, mają komfort wybierania młodych pędów i kąsków, trudno jest przewidzieć, gdzie będą żerować w następnym dniu. Za to łatwiej wypatrzyć rybę: podczas żerowania w pionie często wystawia ogon. Dzieje się tak w płytkiej wodzie.
F. Strefa brzegowa z roślinami. Najchętniej zasiedlany fragment jeziora. Im gęściej rosną rośliny w tej strefie, tym większą można mieć pewność występowania tutaj amura. Gdy brzeg nie jest odwiedzany przez ludzi, to amur żeruje równie dobrze w dzień, jak i w nocy. Jego obecność można stwierdzić obserwując ruch potrącanych i łamanych wysokich roślin, wystających ponad wodę, a nawet pływających pędów lub trzcin.
G. Górka z roślinami. Często stanowi jedyne żerowisko na bardzo dużej powierzchni, tym bardziej, że oferuje również kolonie zwierząt, którymi amur się żywi. Najpewniejszym łowiskiem jest zarośnięta górka położona blisko, również zarośniętej strefy brzegowej. Nie sposób napłynąć na górkę, aby stwierdzić obecności amurów, ponieważ uciekną spłoszone.
H. Cofka zbiornika zaporowego. Przyciąga żerujące amury wpływające tutaj stadnie. Ryba żeruje przy płytkich brzegach cofki, a miejsce żerowania można odnaleźć idąc tropem spływających resztek pożeranych roślin. Amur ze zbiornika z pewnością pobiera rozmaity pokarm roślinny i zwierzęcy, dlatego warto nęcić w pobliżu łanów roślin. Łowieniu sprzyja ustabilizowany poziom wody w cofce.
Zestawy na amura
Zestaw spławikowy (do 5 kg)
1. Wędzisko przeznaczone na silną rybę, o akcji szczytowej, dł. 3,90 – 5,00 m, c.w. 15 – 35 g, w zależności od użytej przynęty i wielkości łowionych ryb. Korzystnie jest użyć spławikówki skonstruowanej do łowienia karpia. Akcja szczytowa pomaga zaciąć twardopyskiego amura.
2. Kołowrotek dostosowany do metody łowienia, przeznaczony do silnych ryb. Najczęściej wystarcza użycie najmocniejszego modelu typu match lub mocnego uniwersalnego. Musi pomieścić 150 m żyłki, śr. 0,22 mm.
3. Żyłka spławikowa pomaga w holowaniu amura, ponieważ rozciąga się tym samym amortyzując zrywy i szarpnięcia ryby. Nierozciągliwa, może przyczynić się do utraty zaciętej ryby. Amur o wadze do 4 kg wymaga użycia mocnej żyłki śr. 0,20 – 0,22 mm, ważący do 6 kg – 0,24 mm.
4. Krętlik służy w zestawie do połączenia żyłki głównej z przyponem. Najlepiej będzie użyć krętlika najlepszej jakości, w rozmiarze 14 – 16.
5. Przypon – w łowisku bezzaczepowym korzystniej jest unikać instalowania przyponu, a haczyk przywiązać do żyłki głównej. W roli przyponu warto użyć plecionki przyponowej, śr. 0,08 – 0,14 mm, jej wytrzymałość dobiera się do wielkości łowionych ryb. Dla ryby o wadze 3 kg wystarczy średnica 0,08 mm.
6. Haczyk musi być mocny, typ karpiowy lub wzmocniony Round. Powinien mieścić się w zakresie wielkości 4 – 10.
7. Przynęta – nadają się wszystkie gruntowe, stosowane na białoryb i karpia. Przynętę można prezentować na włosie, nad dnem, w toni i przy powierzchni.
8. Spławik musi być dostosowany do sposobu łowienia: odległościówka, przystawka, przepływanka. Na płytkiej wodzie (0,7 – 1,5 m) korzystniej jest użyć spławika wykonanego z przezroczystej masy, do podania liścia sałaty lub przynęty pływającej na powierzchni można użyć pływaka typu spirulino.
9. Obciążenie powinno być w kolorze maskującym, najmniejsze z możliwego. Amur rzadko się płoszy widokiem śrucin, ale korzystniej jest oddalić je od przynęty na 15 cm.
Zestaw gruntowy (do 6 kg)
1. Wędzisko gruntowe, akcja szczytowa lub środkowa, duża dynamika podczas rzutu, c.w. 50 – 90 g, długość 360 – 420 cm, korzystniej jest użyć wędziska dwuskładowego.
2. Kołowrotek gruntowy, średniej wielkości, warto użyć typ baitfeeder, mieszczący 200 m żyłki o śr. 0,24 mm.
3. Żyłka gruntowa (feederowa lub karpiowa) o wzmocnionej odporności na przetarcie, mało rozciągliwa, pozbawiona pamięci, szybko tonąca, o barwie dostosowanej do dna łowiska lub kamuflażowa, śr. 0,22 – 0,24 mm.
4. Do połączenia żyłki i przyponu warto użyć krętlika najlepszej jakości. Jego wielkość 10 – 14.
5. Przypon może mieć średnicę mniejszą o 0,04 mm od żyłki głównej. Z powodzeniem stosuje się plecionkę przyponową oraz przypony karpiowe każdego typu.
6. Haczyk musi być bardzo mocny i szeroko trzymać kolankiem. To ważne, ponieważ amur ma bardzo twarde szczęki i wargi, więc haczyk wnika z trudem i na ogół płytko. Z powodzeniem stosuje się haki karpiowe. Do łowienia mniejszych amurów można użyć wzmocnionego haka typu feeder power.
7. Obciążenie zestawu musi być dobrane do rodzaju dna w łowisku oraz odległości zarzucania zestawu i sposobu prezentacji przynęty. Z powodzeniem używa się zanętnika w postaci koszyczka lub sprężyny.
8. Przynęta – zazwyczaj roślinna, jednakże amur pożera różnorodną przynętę, więc warto testować skuteczność kilku. Obecnie amura łowi się na: liść sałaty, śliwkę mirabelkę, kulki proteinowe, pellet, ciasto, robaki, miękkie części roślin wodnych.
9. Podbierak powinien być solidnie wykonany i wielkością dopasowany do wielkości łowionych ryb. Najlepiej będzie użyć karpiowego, ale można również użyć dużego spinningowego (np. na suma lub szczupaka).
10. Do wyjęcia haczyka z zadziorem należy przygotować spinningowy pean albo wędkarskie szczypce, posiadające możliwość przecięcia haczyka.
Wędka gruntowa
1. Wędzisko specjalistyczne, ugięcie progresywne o dużej dynamice podczas rzutu. W zakresie testu ugięcia od 3 do 4,5 lbs, dł. 360 – 390 cm.
2. Kołowrotek typu karpiowy z mechanizmem wolnego biegu szpuli, wyposażony w szpulę typu Long Distance. Wzmocniona przekładnia i mieszczący 300 m żyłki, śr. 0,35 mm, przełożenie 1:4 – 1:4,5.
3. Żyłka o wzmocnionej wytrzymałości i odporności na przetarcie, mało rozciągliwa, pozbawiona pamięci, o zwiększonej wytrzymałości na węźle, szybko tonąca, o barwie dostosowanej do dna łowiska lub roślin. Średnica żyłki powinna się mieścić w przedziale 0,28 – 0,40 mm.
4. Przypon musi ułatwiać prezentację odkrytego haczyka, aby w ten sposób ułatwić zacięcie ryby.
5. Haczyk powinien być przeznaczony do łowienia karpia lub amura. Jego parametry dobiera się do techniki i metody łowienia, haczyk bezzadziorowy, łatwiej wnika w twardą paszczę ryby podczas zacinania.
6. Obciążenie zestawu (masa, kształt, kolor) zestraja się z łowiskiem i techniką łowienia. W łowisku zaczepowym warto zastosować mocowanie ciężarka typu bezpieczny klips,
7. Przynętą mogą być owoce (śliwki, sałata zielona, marchew, jabłko, zielona część rośliny) oraz każda inna na ryby karpiowate, warto jednak używać nowoczesnej, specjalistycznej przynęty: kulek proteinowych, pelletu, Do użycia np. robaków i ciasta produkuje się specjalistyczne akcesoria, ułatwiające ich specyficzną prezentację.
8. Podbierak jest konieczny przy lądowaniu silnego i dużego amura, a na wielu łowiskach posiadanie go jest obowiązkowe.
9. Wypięcie haczyka z zadziorem w wielu przypadkach wymaga użycia mocnych kleszczy.
Wędka spławikowa (przepływanka)
1. Wędzisko dynamiczne o akcji szczytowej, dł. 3,00 – 5,00 m, c.w. 15-35 gr., w zależności od użytej przynęty i wielkości łowionych ryb.
2. Kołowrotek dostosowany do metody łowienia, o solidnej konstrukcji i pojemnej szpuli. Musi pomieścić 150 – 200 m żyłki o śr. 0,25 mm,
3. Żyłka ułatwia prowadzenie zestawu końcowego i zacinanie, z kolei plecionka jest znacznie mocniejsza przy średnicy o połowę mniejszej, co ułatwia dalekie rzuty, jednak nie jest rozciągliwa i utrudnia dynamiczny hol.
4. Przypon – w łowisku bezzaczepowym korzystniej jest unikać instalowania przyponu wiążąc haczyk do żyłki głównej. W roli przyponu warto użyć plecionki przyponowej, śr. 0,08 – 0,16 mm, jej wytrzymałość dobiera się do wielkości łowionych ryb.
5. Haczyk powinien mieć wielkość w zakresie 4 – 8. Musi być mocny, typu karpiowego lub uniwersalnego, dopasowany do wielkości i miąższości przynęty.
6. Przynęta może być różnorodna, nadają się wszystkie gruntowe przynęty, stosowane na białoryb i karpia.
7. Spławik musi być dostosowany do sposobu prowadzenia zestawu oraz typu łowiska. W płytkim łowisku (0,8 – 1,4 m) korzystniej jest użyć zestawu ze spławikiem wykonanym z przeźroczystej masy lub o barwie wody.
8. Obciążenie powinno być najmniejsze z możliwych do użycia. Amur nie płoszy się widokiem śrucin, ale wyczuwając ich masę w zestawie, może porzucić przynętę już na etapie smakowania.
9. Wędkując w dzikiej rzece należy założyć wodery, aby móc podążać za uciekającą rybą na wędce.
Przynęty na amura
Amur najchętniej odżywia się wybranymi gatunkami roślin, a w przypadku ich niedoboru żeruje na innym, dostępnym pożywieniu. W wielu łowiskach jest wszystkożerny i wędkarze łowią go z powodzeniem na najróżniejsze przynęty. Łowiąc w nieznanym sobie łowisku warto zapach przynęty ukierunkować na owocowy lub roślinny.
1. Kukurydza. Silnie przyciąga amura w zasięg wędki. Stosuje się ją za równo w roli zanęty, jak i przynęty. Ryba ma bardzo twarde zęby gardłowe i bardzo twardy pysk, dlatego należy zastosować mocny haczyk, choć nie musi być duży. Na haczyk zakłada się do 3 ziaren w metodzie gruntowej dennej, 1 – 2 ziarna do łowienia zestawem spławikowym. Kukurydzę należy zmiękczyć przez podgotowanie twardszych ziaren kukurydzy nabytych w sklepie można użyć na przynętę lub zanętę.
2. Śliwka mirabelka. Jest dość rzadko stosowaną przynętą, najczęściej robią to wędkarze polujący na okazy podczas wielodniowej zasiadki. W wielu łowiskach amura trzeba przyzwyczaić do zjadania mirabelki poprzez wielodniowe nęcenie. Warto, ponieważ jest to przynęta dająca rekordowej wielkości sztuki na wędce.
3. Zielony pęd lub liść. Jest skuteczną, ale trudną w użyciu przynętą. Najczęściej stosuje się młodziutki pęd wierzby, młodziutkie kłącze lub pęd tataraku, a także liść zwykłej sałaty. Problemów technicznych nastręcza nie tylko trwałe osadzenie na haczyku kruchej przynęty, ale także zarzucenie jej na dalszą odległość. Tymi przynętami łowi się z powierzchni (najczęściej), więc z dobrym skutkiem w zestawie stosuje się kulę wodną lub specjalny spławik-pływak powierzchniowy.
4. Biały robak. Jest znakomitą przynętą na amura łowionego w toni lub z dna wędką spławikową. Aby poprawić skuteczność jego wabienia warto dipować (aromatyzować) go w truskawce, śliwce, kukurydzy, wanilii, scopex’ie a nawet w ziemniaku. Należy użyć mniejszego haczyka np. 8 ale bardzo mocnego, przeznaczonego do łowienia silnych ryb, zazwyczaj wystarczy na haczyku do 5 robaków. Do łowienia małych amurów o wadze do 2 – 4 kg można użyć haczyka 10.
5. Kulka proteinowa. Zdominowała skutecznością inne amurowe przynęty. Na jej sukces złożyło się kilka cech tej przynęty: prezentacja w różnych wariantach pływalności, błyskawiczna wymiana na haczyku, olbrzymi wybór smaków i zapachów, różne kolory i oczywiście użycie w połączeniu z włosem. Ten zestaw ułatwia zacięcie w niezmiernie twardym pysku amura, którego znacznie trudniej zaciąć niż karpia. Należy stosować smaki wymienione w opisie białego robaka, a ponadto warto wypróbować: smak i zapach rybny, robaków gruntowych,
tutti-frutti, banana, pomarańczy, śmietany a nawet mieszankę smaków.
6. Ciasto. Można stosować ciasto przygotowane dosłownie ze wszystkiego, włącznie z gotowanym chlebem i krojonymi świeżymi ogórkami. Tutaj jedynym ograniczeniem wędkarza jest pozostanie w smakach roślinnych i owocowych. Wprawdzie w zimnych porach roku, jak wiosna i jesień, łowi się amury także na przynętę z dodatkiem krwi, jednak póki co nie należy tego uznać za regułę w świecie przynęt. Aby ciasto lepiej trzymało się haczyka stosuje się dwa triki: poprzez dodanie niewielkiej ilości waty lub założenie na haczyk specjalnej sprężynki podtrzymującej ciasto na kolanku i trzonku haczyka. Ciasto można prezentować na standardowym włosie wykorzystując do tego specjalny klips (o wyglądzie sprężynki), można stosować akcesoria karpiowe.
7. Ziemniak. Od zawsze był znakomitą przynętą na ryby karpiowate. Równie skuteczną jest na amura. Można stosować pastę ziemniaczaną, lepiej jednak całego ziemniaka, małych rozmiarów. Pokrojonego w kostkę trudno jest utrzymać w dobrym stanie w ciepłą pogodę łatwiej też spada z haczyka. Lepiej będzie nazbierać na kartoflisku malutkie ziemniaczki (najczęściej pozostawiane na polu) i gotować w łupince. Takie też zakłada się na haczyk przeciągając igłą przypon przez przynętę lub prezentować na włosie. Teraz będzie można nim daleko zarzucić. Ziemniaka nie trzeba aromatyzować.
8. Czereśnia. Okazała się skuteczna nie tylko na klenia, ale także na amura. Podaje się ją w toni lub na powierzchni, pomagając sobie użyciem kuli wodnej lub specjalnych pływaków (karpiowe spławiki czy spirulino o odpowiedniej pływalności). Jest to delikatna przynęta i nie każdy wędkarz zdobędzie się na używanie czereśni (nierzadko wędkarz sam zjada czereśnie podczas dłużącej się zasiadki). Owoc ten jest skuteczny nawet w dni bezrybne, więc warto go sprawdzić w swoim łowisku.
Przynęty na amura w ciepłym kanale
Amur odżywia się pokarmem roślinnym, w tym pędami, łodygami i owocami, dlatego jego menu jest bardzo duże. Dzięki temu wędkarz bez trudu pozyska przynętę, nawet na łowisku, co jednak automatycznie nie oznacza obfitych połowów – amur jest rybą kapryśną.
1. Pellet „słodka śliwka”. Bardzo wygodnym rozwiązaniem, a także zapobiegającym braniom drobnic, jest użycie pelIetu o smaku śliwki. Dla zwiększenia liczby brań należy zanęcać łowisko pelletem zanętowym. Pellet
prezentuje się na włosie.
2. Słodka śliwka. Najlepszym wzięciem amurów cieszy się dojrzała śliwka mirabelka, za nią plasują się renkloda, węgierka. Nęcenie łowiska śliwkami znacząco zwiększa ilość brań, śliwkę prezentuje się na haczyku lub na włosie. Może to być połówka śliwki lub cały owoc, nieco nacięty i pozbawiony pestki. Można stosować śliwki świeże i z kompotu.
3. Pasta przynętowa o smaku owocowym. Konsystencją przypomina pastę haczykową, jednak służy do oklejania innych przynęt i haczyka. Z tego powodu jej właściwości klejące są wyjątkowo mocne, aby pasta nie spadła podczas dynamicznego zarzucania przynęty. Błyskawicznie tworzy obłok zapachowy i smakowy wokół przynęty, dlatego warto stosować ją w kanale o bardzo wolnym przepływie, kładąc na dnie.
4. Liść trzciny. Amur jest roślinożercą i z apetytem zjada młode pędy i świeże liście trzciny. Liść najlepiej podać na powierzchni, stosując przepływankę lub swobodne spływanie na otwartym kabłąku kołowrotka. Należy bardzo starannie uzbroić liść i unikać smużenia.
5. Biały robak. Bardzo praktyczna przynęta, do zastosowania w zestawie spławikowym, dennym gruntowym i włosowym. Należy bardzo starannie dobrać haczyk, mając na uwadze twardy pysk ryby. Można zasłonić haczyk robakami, natomiast na włosie robaki mocuje się za pomocą klipsa. Warto je aromatyzować różnymi smakami, w tym owocowymi.
6. Kukurydza. Można użyć kukurydzy nieco zmiękczonej przez krótkie gotowanie lub surowej, jednak nie może to być ziarno suszone, gdyż będzie zbyt twarde dla ryb i do nabicia na haczyk. W kanale o szybkim przepływie należy użyć jednego lub dwu ziaren na mniejszym haczyku, z wolnym przepływem – 3 lub 4 ziaren, a nawet zestawu włosowego leżącego na dnie.
7. Orzech tygrysi. Przynęta pochodzenia egzotycznego, przydatna dopiero po ugotowaniu, orzeszek jest bardzo słodki, prezentuje się go na włosie, nawlekając 2 – 4 sztuki. Jest to kosztowna przynęta, trudna w obróbce termicznej, chętnie zjadana także przez karpia. Można nabyć zmiękczone orzechy.
8. Kulka proteinowa pływająca i tonąca. Dostępność najróżniejszych kolorów i smaków ułatwia wypróbowanie kilku z nich na łowisku, gdyż amur bardzo często kaprysi. Dobry rezultat przynosi nęcenie kontrastowe, czyli zanęca się pelletem lub kulkami o smaku śliwki, a na przynętę przeznacza się kulkę np. o smaku pomarańczowo-śmietankowym.
Łowienie amura w rzece
W rzece amur jest rybą wszystkożerną, ale wciąż ma słabość do roślin, dlatego należy szukać fragmentów brzegów z roślinami. Hol dużego rzecznego amura jest wielkim przeżyciem.
Strefa brzegu z roślinami – ryba penetruje całą szerokość rzeki, ponieważ żywi się wszystkim co znajdzie. Preferuje pokarm roślinny a jeśli nadarzy się okazja, to żeruje na roślinach. Ryba jest w zasięgu każdej czułej wędki, może to być feeder, mocna spławikówka lub gruntówka z sygnalizatorem mechanicznym. Rybę warto nęcić gdyż wtedy może przypłynąć z dołu rzeki. Tutaj jest płochliwa a zacięta błyskawicznie robi odjazd w nurt. Czyli to trudny hol.
Przykosa – poniżej przykosy często kilka amurów odpoczywa przy powierzchni. Należy nęcić bliżej rantu, aby nie płoszyć niżej pływających ryb, można użyć mocnej spławikówki, feederu lub gruntówki z sygnalizatorem mechanicznym lub elektronicznym. Łowiąc z brzegu należy wykonać daleki rzut. Żyłka główna powinna mieć min. 0,24 mm średnicy, przypon – 22 mm lub plecionkowy 0,14 mm.
Strefa ciepłej wody – amur bytuje tutaj przez cały rok, aktywny pozostaje również zimą. Do łowienia używa się różnych wędek, gdyż ryby łowi się przy brzegu i daleko od niego w tym na przystawkę, przepływankę a nawet na spinning, na małe przynęty. W tej strefie ryba jest przyzwyczajona do wędkarskiej zanęty, więc należy zanęcać i stosować grubsze kąski, zboże lub robaki. Wędka powinna być mocna. bo tutejsze ryby są w dobrej kondycji.
Starorzecze – tutaj ryba bardzo często wpływa na żer. Żeruje na roślinach i organizmach, którymi dopełnia dietę. Łowienie jest trudne technicznie, ryby są rozproszone i bardzo ostrożne. Należy zarzucać jak najdalej od stanowiska, sprawdza się zestaw spławikowy, który można postawić przy ścianie roślin lub wśród łodyg. Warto nęcić ale w dwóch fazach: główne nęcenie i donęcanie małą kulą co 30 min. Można użyć karpiowego bata z żyłką główną o średnicy 0,30 mm i bez przyponu aby ryba nie uciekła w gąszcz roślin.
Łowienie amura w jeziorze
Amura można łowić w sposób nowoczesny, używając specjalistycznych preparatów. Można też łowić w sposób tradycyjny, bez zanęty, zakładając na haczyk jedynie świeży pęd trzciny lub liść sałaty.
Łąka podwodna – najlepsze efekty łowienia uzyskuje się kładąc przynętę na skraju łąki i nęcąc, lub użyć zanęty pływającej nad miejscem w którym prawdopodobnie żerują amury. Można użyć przynętę na przyponie karpiowym i podnieść ją nad dno. Do dwudniowego nęcenia można użyć śliwki mirabelki lub zmiękczonej kukurydzy, która nie zapada się w miękkim dnie. Wędka musi być mocna, aby utrzymać rybę uciekającą w gąszcz roślin.
Strefa brzegowa z roślinami – w głębokim jeziorze ryba trzyma się brzegu, tutaj trafia na doskonałe żerowiska, znajduje się w zasięgu wędki gruntowej i spławikowej. Można ją łowić bez zanęcania, w jeziorze z dużą populacją ryb i z nęceniem w jeziorze z niewielką ilością amurów. Wędka spławikowa jest praktyczna, łowi się nią z powierzchni i znad dna, można też z dna ale wtedy korzystniej jest nęcić. Wędka musi być mocna, może to być odległościówka.
Górka z roślinami – najlepsze efekty daje łowienie na górce położonej blisko brzegu lub płycizny porośniętej roślinami. Należy nęcić na łagodnym stoku, przy roślinach i pomiędzy łanami. Z reguły złowienie jednej ryby płoszy inne, dlatego nęcenie jest konieczne aby ryby wkrótce wróciły na żerowisko. Warto postawić łódź dalej od górki aby nie płoszyć ryb odpoczywających pod powierzchnią, nad górką.
Cofka zbiornika zaporowego – teren długiej cofki jest atrakcyjny dla amura, bo najczęściej brzegi są zarośnięte. Ryba żeruje tutaj przez całą dobę, robi to również w ławicy ale to zależy od wielkości populacji w jeziorze. Najkorzystniej jest obławiać przeciwległy brzeg za pomocą gruntówki z sygnalizatorem elekronicznym i mechanicznym. Do wędki można podczepić pojemny zanętnik lub stosować nęcenie kulkami za pomocą silnej procy, kobry(rury) lub stosować wywózkę.
Amur na spławik
Wędkarska atrakcyjność amura drzemie nie tylko w dwucyfrowym osobniku ale także w amurze o wadze 2-3 kg, łowionym na zestaw spławikowy. Największym przysmakiem amura są żółte śliwki mirabelki.
Amur ma dwie ważne cechy, którymi wyraźnie różni się od białorybu łowionego na wędkę spławikową. Są to: niezwykle twarde wargi, okalające równie twardy pysk oraz niezwykła siła – ujawnia się w chwili zacięcia ryby na wędkę. Zacięty i sprintujący amur swoją gwałtownością i siłą pozostawia w tyle karpia o porównywalnej masie. Z tych powodów nie można używać wędki identycznej jak do połowu leszcza czy nawet dużego karasia.
Co do wędki polecane jest użycie wędziska odległościowego, o ciężarze wyrzutu do 25 gr. To wędzisko umożliwia precyzyjne wędkowanie na bliskim i dalekim dystansie. Wędzisko z tym c.w. przystosowane jest do łowienia silnych ryb, jak karp i amur.
Wbrew pozorom, nie trzeba używać bardzo mocnego kołowrotka, gdyż w zupełności wystarczy nieco mocniejszy do odległościówki (typu match), co innego żyłka, tu należy się zastanowić nad możliwością zacięcia amura o wadze 5-6 kg, a wtedy odcinek 100 m żyłki może okazać się nie wystarczający. Jeśli zależy nam na lądowaniu cięższego amura, to na szpulę powinniśmy nawinąć 150 m żyłki typu match. Ten typ żyłki jest bardzo mocny w bezzaczepowym łowisku można użyć śr. 0,18 mm. W łowisku z roślinami należy użyć mocniejszej żyłki średnicy 0,20 mm.
Haczyk jest niezwykle ważnym elementem wędki, gdyż musi zostać wbity w twarde wargi amura. Polecane są haczyki np. Round 496 lub Round 530, które ułatwiają zacięcie ryby w metodzie odległościowej i zarazem wytrzymają konfrontację z amurem. Odpowiedni rozmiar to: 6, 8, 10.
Przypon powinien być wykonany z najlepszej żyłki przyponowej, o średnicy mniejszej o 0,02 mm od średnicy żyłki głównej. Korzystnie jest użyć spławika typu waggler z własnym obciążeniem, należy mieć pod ręką wersje wypornościowe: 4+2, 2+4, 5+5, 8+6. Te spławiki umożliwią sprawne wędkowanie w płytkiej i głębokiej wodzie na bliskim i dalszym dystansie.
Przynęta i zanęta – stosuje się popularne przynęty, jak białe robaczki, czerwone robaczki, słodką kukurydzę, ciasto, pellet haczykowy.
Zanęta powinna być przeznaczona na ryby karpiowate, o średniej granulacji – takiej używa się do łowienia z dna, kiedy to przynęta muska dno. Chcąc łowić z opadu lub w toni, stosuje się drobną zanętę, która wrzucona do wody opada i rozpadając się tworzy słup od powierzchni do dna – właśnie w tym słupie należy lokować przynętę.
Łowisko – amura łowimy w pobliżu brzegu, blisko roślin, którymi się pożywia. Należy żanęcac dwa miejsca, oddalone od siebie o 6-10 m i systematycznie obławiać je, wyczekując brania amura.
Amur w ciepłym kanale
Ojczyzną amura są ciepłe wody, dlatego w polskich podgrzanych akwenach ryba znalazła znakomite warunki życia. Amur każdej wielkości jest niezwykle waleczną i silną rybą. Należy go holować i podbierać ostrożnie.
Podgrzane jezioro czy kanał stanowią nie tylko dobre siedlisko amura, ale także znakomite łowisko tej ryby. W podgrzanej wodzie ryba pozostaje aktywna nawet w chłodnych miesiącach i nierzadko łowi się amura w ciepłym grudniu.
Łowisko – długi kanał z podgrzaną wodą i bogactwem roślin zapewnia dobre żerowiska dla amurów. Ryba szybko wpływa w zanętę, dlatego nie trzeba szukać specjalnych miejsc do łowienia. Wystarcza twarde dno, umiarkowany przepływ wody w kanale o głębokości co najmniej średniej.
Wędka – polecam użyć gruntówki dennej lub spławikówki. Gruntówka denna musi być mocna, przeznaczona do łowienia silnych ryb o c.w. dopasowanym do warunków w łowisku. Dotyczy to przede wszystkim uciągu wody i odległości zarzucania zestawu. Najczęściej wystarcza ugięcie wędziska o wartości 2,75 – 3 lbs. Można posłużyć się karpiówką, lekką sumówką Iub mocną gruntówką. Kołowrotek ulega dużym przeciążeniom podczas holowania, więc musi być dobrej jakości. Z uwagi na specyfikę brania amura kołowrotek powinien posiadać mechanizm woInego biegu szpuli.
Żyłka typu feeder lub karp powinna mieć średnicę 0,26-0,35 mm, a podczas polowania na medalowe amury żyłka powinna mieć średnicę 0,35-0,40 mm. Na ogół stosuje się haczyki karpiowe, a nawet zestawy końcowe karpiowe.
Z dobrym powodzeniem używa się także gruntówki i najprostszego zestawu gruntowego: sprężyna mocowana centralnie i haczyk na krótkim przyponie z 2-3 ziarnami słodkiej kukurydzy. Można użyć haczyka uniwersalnego, jednak musi być bardzo mocny i z krótkim trzonkiem.
Amura można łowić, przepływankując bardzo mocną wędką. Polecane jest użycie wędzisk typu float, których cechą
jest duża wytrzymałość na przeciążenia podczas holowania silnej ryby w nurcie.
Żyłka główna powinna mieć średnicę 0,24 – 0,26 mm, przypon 0,22 – 0,24 mm lub plecionkowy 0,12 – 0,14 mm. Przynętę prowadzi się nad dnem, ok. 5-10 cm, w smudze zanętowej. Gdy w łowisku występują rośliny sięgające powierzchni, można prowadzić przynętę po powierzchni.
Przynęta – amur zjada rośliny i owoce, smakują mu: zielona sałata, dojrzałe śliwki węgierki, renklody i mirabelki, ziarno słodkiej kukurydzy, a także kulka proteinowa o smaku owocowym i o wielu innych egzotycznych. Często dobrze bierze na białe robaczki w pęczku lub 2-3 sztuki na haczyku. Aby przysporzyć brań, warto aromatyzować przynętę: robaczki, kukurydzę, kulkę proteinową.
Taktyka łowienia – amury o wadze 2 do 5 kg można łowić niejako z marszu, bez długofalowego nęcenia, dwucyfrowe osobniki wymagają nawet 2-3 dniowego systematycznego nęcenia. W zanęcie powinna znajdować
się w niewielkiej ilości przynęta.
Amur na płytko
Płytki staw i rozległe płycizny dużego jeziora stanowią znakomite siedlisko dla roślinożernego amura. Można tutaj złowić tę rybę medalowej wielkości. W małym stawie i na płyciznach jeziorowych amury do brzegu podpływają o zmierzchu.
W okresie lata amur żyje w komfortowych warunkach: bardzo ciepła woda, dostatek pożywienia w każdej części płytkiego akwenu. Jest tak ruchliwy, że łatwo go dojrzeć pływającego tuż pod powierzchnią małego akwenu lub dostrzec ślady jego obecności. W pobliżu miejsc jego przebywania warto urządzić zasiadkę.
Łowisko – polecane jest udać się w płytką część akwenu, gdzie bujnie rozrastają się rośliny podwodne i nadwodne, stanowią one utrudnienie w wędkowaniu, ale zarazem przyciągają amury. Łowisko powinno być ustronne, dzięki temu ryby będą tutaj aktywne przez całą dobę.
Wędka – polecam użyć gruntówki dennej, wyposażonej w sygnalizator elektroniczny i swinger, ponieważ łowienie polega na zasiadce Wędzisko musi być mocne, przeznaczone do łowienia silnych ryb, o c.w. dopasowanym do warunków w łowisku. Ugięcie wędziska musi odpowiadać wartości 2,75 – 4,5 lbs, a jego akcja powinna ułatwiać dynamiczne zarzucanie. Jeśli wędkarz zdecyduje się wywozić zestaw, to dynamika wędziska nie odgrywa istotnej roli.
Kołowrotek ulega dużym przeciążeniom podczas holowania, więc musi być dobrej jakości, z mocną przekładnią. Z uwagi na specyfikę brania amura kołowrotek powinien posiadać mechanizm wolnego biegu szpuli. Żyłka typu feeder lub karpiowa powinna mieć średnicę 0,26 – 0,35 mm, a podczas polowania na medalowe amury żyłka musi mieć średnicę 0,35 – 0,45 mm. Duży i silny amur salwuje się długimi odjazdami, dlatego na kołowrotku musi być minimum 200 m linki. Na ogół stosuje się haczyki i zestawy końcowe karpiowe.
Z uwagi na rośliny ze stojącymi łodygami (rdest wodny, moczarka, rdestnica, rogatek) końcowy odcinek linki ulega bardzo dużym przeciążeniom. Aby go uchronić przed uszkodzeniem, wielu wędkarzy stosuje przypon strzałowy. W tym przypadku staje się istotnym elementem zestawu podczas dynamicznego holowania szalejącej ryby.
Przynęta – w stawie amur zajada się roślinami, do których ma dostęp, więc jego pożywienie jest monotonne. Z kolei w dużym jeziorze płycizny oferują urozmaicone menu i amur może przebierać w roślinach. Jednak w obu
łowiskach dobrze reaguje na słodkie owoce, jak śliwki mirabelki i renklody. Tymi owocami można zanęcać i używać ich na przynętę. Warto także sięgnąć po delikatne części tataraku, a jeśli i ta roślina na haczyku nie pomoże – to delikatne części zielone innych roślin, utrzymujących się na powierzchni.
Taktyka łowienia – należy przeznaczyć minimum całą dobę na zasiadkę lub przez wcześniejsze 2 dni czterokrotnie zanęcać. Na twardym dnie kładzie się przynętę nad roślinami stosuje się przynętę pływającą.
Amur w żwirowni
Zbiornik pożwirowy jest jakby stworzony do łowienia amurów na delikatną wędkę spławikową. Oferuje wiele atrakcyjnych stanowisk i dużą populację tych silnych ryb. Złowienie amura na delikatną wędkę spławikową jest nie lada wyczynem sportowym.
Dno byłej żwirowni jest urozmaicone. Uformowano tutaj wiele górek, spadów, rowów i blatów, a wiele porośnięte jest krótką lub wynurzoną roślinnością. Takie ukształtowanie odpowiada amurom i sprzyja ich wzrostowi. Amur ważący 1,5 kg i holowany wędką spławikową o c.w. 15 g walczy niezwykle dynamicznie, stawia opór do ostatniej chwili, będąc już w siatce podbieraka nadal próbuje wyrwać się z uwięzi.
Co do łowiska należy wybrać żwirownię o powierzchni co najmniej 20 hektarów, z ukształtowaną roślinnością i populacją amura o zróżnicowanym wieku i wadze – z osobnikami od 0,5 kg. Dla delikatnej wędki spławikowej odpowiednie będą amury o wadze 0,5-3 kg. Należy uważnie wypytać miejscowych wędkarzy o najczęstszy kierunek wiatru, by ustawić się do niego plecami. Jeśli osłonięty brzeg jest niedostępny, a istnieje prawdopodobieństwo zerwania się wiatru utrudniającego operowanie wędką, należy przygotować się do użycia mocniejszej wędki, aby łowić pod wiatr.
Jeśli chodzi o wędkę zalecane jest użycie odległościówki, gdyż umożliwia ona zarzucenie przynęty zarówno na bliskie, jak i odległe stanowiska ryb, co z reguły jest konieczne na tym łowisku. Tutaj amur często zmienia miejsce pobytu, odpływa z miejsca nęconego by zatrzymać się kilkanaście metrów dalej i tam chętnie łapie podrzuconą mu przynętę. Odległościówka pozwala na szybkie obrzucenie wielu miejsc w poszukiwaniu ryb.
Przynęta – ryba ta jest roślinożercą a ,,wędkarskie” robaki zjada na przekąskę lub w celu uzupełnienia niedoborów żywieniowych. Gdy jednak natrafi na robaki pachnące śliwką lub tatarakiem, to niezależnie od stopnia zapełnienia swojego żołądka z pewnością połakomi się na nie. Zalecane jest użycie haczyków o wielkości 8-12, muszą być bardzo mocne i raczej z krótkim trzonkiem.
Na haczyku można umieścić ziarno słodkiej kukurydzy dojrzałej lub dojrzewającej. Inne przynęty skuteczne na amura i zarazem wygodne w użytkowaniu to białe i czerwone robaki, larwy chruścików (rzeczne i jeziorowe), larwy innych owadów wodnych i larwy mączniaka. Zalecam aromatyzowanie i dipowanie w smakach owocowych i roślinnych (sałata, tatarak, trzcina itp.). Można zastosować pasty i ciasta zrobione na bazie mąki, chleba, surowych jajek.
Taktyka łowienia – pora dnia nie jest tak istotna, jak systematyczne nęcenie grubą zanętą o smakach owocowym, waniliowym lub roślinnym. Amury pozostają w zanęcie dopóki mają co zjadać. Później odpływają i stają się nieosiągalne dla wędkarza.
——————————————